Jacek Ziobro

Urodził się niewątpliwie w wieku ubiegłym, choć nikt nie wie kiedy dokładnie. Najprawdopodobniej w drugiej połowie. A jeśli w pierwszej, to się nie przyzna. Ma na swoim koncie wiele sukcesów: ukończenie przedszkola z wyróżnieniem i świadectwo z paskiem w podstawówce. Potem długo, długo nic, wreszcie zwycięstwo we wrocławskim Przeglądzie Piosenki Aktorskiej w 1995 roku.
Najpierw myślał, że będzie sportowcem, a ściślej koszykarzem, dlatego długo rósł. Jednak wygrana we Wrocławiu przekonała go do sceny i zagwarantowała wiele sukcesów. Przerwał więc rośnięcie i zaczął tworzyć. Stał się kabareciarzem i konferansjerem.

Konferansjerka:
Najpierw prowadził samochód, później program telewizyjny „Jacek Ziobro Superstar”. To drugie okazało się śmieszniejsze, zwłaszcza dla jego dotychczasowych pasażerów. Wreszcie Jacek mógł się spełniać we właściwej roli i… zatrudnił sobie kierowcę. Od tego czasu prowadził już kilkadziesiąt kabaretonów w całej Polsce, z niemałym powodzeniem. Ma niezwykły dar nawiązywania werbalnego kontaktu z widzem. Poliglota – potrafi poprowadzić imprezę np. po włosku. Fakt, że nie rozumieją go wtedy Włosi, tylko Polacy, nie umniejsza tego czynu. To świadczy o tym, ze nasz naród uczy się języków. Na scenie jest dowcipny, inteligentny i doskonale znajduje się w trudnych sytuacjach. Nieoczekiwane zdarzenia potrafi skomentować w bardzo śmieszny sposób. A jak nie, to nadrabia uśmiechem (szerokim, bardzo szerokim).
Prowadzi kabaretony, koncerty, festyny – i na każdą okazję ma odpowiedni strój! Nikt nie wie, jak on to robi, ale potrafi się nawet przebrać w trakcie imprezy. Jest tekstylnym guru innych konferansjerów. A przynajmniej powinien… Generalnie jest fajny, wesoły i prosty w obsłudze. No i co z tego że blondyn? Ale farbowany!

Świadczenia gwarantowane: